Početak razvoja banja i banjskog turizma u Srbiji datira još iz doba starih Rimljana, negde na početku II veka nove ere. Obilje materijalnih dokaza kao što su bazeni, metalni novac, vodovodi, toplovodi, kao i mnoštvo pisanih izvora potvrđuju činjenicu da su Rimljani gajili svojevrsno poštovanje i kult prema termalnim vodama, pa se Srbija danas ponosi činjenicom da su neke od najpoznatijih banja na ovim prostorima ustanovili upravo rimski carevi i imperatori. Takođe, 500 godina dugo prisustvo kasnijih otomanskih osvajača ostavilo je traga na razvitak banja u Srbiji, pre svega kroz čuvena „turska kupatila – hamame“, preteče današnjih SPA i Wellness centara.

Danas se, sa preko 1.000 termomineralnih izvora i sa preko 50 organizovanih banja Srbija svrstava među najbogatije zemlje u Evropi, a banjski turizam čini okosnicu turističkog razvoja zemlje. Pored klasičnog, banjskog turizma, koji se najviše ogleda kroz različite vidove balneoterapije, odnosno lečenja termomineralnim vodama, blatom ili gasom, u srpskim banjama izuzetno su povoljni uslovi za razvoj wellness, rekreativnog, sportskog, izletničkog, a u poslednje vreme sve više i kongresnog turizma. Takođe, bogatstvo šuma i čistog vazduha, te uticaji različitih klimatskih faktora uticali su da se u Srbiji razvije i određeni broj vazdušnih banja, gde su Zlatibor i Zlatar najznačajnije.

Lečenje prirodnim lekovitim faktorima kao što su voda, gas, blato ili jednostavno klima, obavlja se kroz mnoštvo terapija, među kojima su u srpskim banjama najzastupljenije hidro, fizikalna, kinezi, klimatska, elektro, talasna, masaža, helio, termička, radna i ostale. Pomenute terapije primenjuju se u tretiranju različitih bolesti, poremećaja, stanja ili povreda: bolesti organa za disanje, kardiovaskularnih bolesti, bolesti bubrega i mokraćnih kanala, reumatizma, stanja posle operacija, bolesti organa za varenje, alergija, perifernog krvotoka, ginekoloških poremećaja, dijabetesa itd.