Rimokatolička župna crkva Imena Marijinog

Rimokatolička župna crkva Imena Marijinog je monumentalna građevina koja dominira centrom Novog Sada. Sagrađena je na Trgu slobode, naspram Gradske kuće, na mestu starijih i skromnijih crkava od kojih je najstarija izgrađena u prvim decenijama 18. veka. Prvobitna crkva je tokom bune 1849. godine zapaljena i srušen joj je toranj. Nakon prestanka ratnih sukoba, katolička zajednica je započela obnovu crkve koja je 1864. dobila status stalnog katedralnog hrama. Međutim, novosadski katolici nisu bili zadovoljni rekonstrukcijom, pa su u Gradskoj skupštini posegnuli za inicijativom da se podigne takvo zdanje koji će dolikovati Novom Sadu kao slobodnom kraljevskom gradu. Odluka je doneta 1891. godine: crkva će se porušiti i na istom mestu izgraditi nova, velelepnija.

Projekat je poveren tada najcenjenijem novosadskom arhitekti Đerđu Molnaru. Plan je izradio tokom 1892. godine, a interesantno je da nije hteo da prihvati nikakvu nadoknadu za svoj posao, jer je želeo da svojoj crkvi pomogne. Iste godine počinju radovi na rušenju stare i izgradnji nove crkve koja je završena već u novembru 1893. godine. Đerđ Molnar je dobio velike počasti za svoje plemenito delo, te njegova mermerna bista danas krasi nišu crkve.

Trobrodna bazilika je sa 73 m visine najviša bogomolja u gradu, a to je postignuto 1894. godine, kada je na toranj crkve postavljen osvećeni pozlaćeni krst. Nakon požara koji je plamtio glavnim novosadskim trgom 1904. godine, pristupljeno je obnovi crkve i tom prilikom je krov visine 22 metra ukrašen šestougaonim emajliranim pločicama. Tokom poslednje restauracije, rađeno je na čišćenju žute fasadne cigle od koje je crkva izgrađena, a potom je izveden projekat osvetljenja što je pospešilo činjenicu da je rimokatolička župna crkva Imena Marijinog možda najznačajniji zaštitni simbol Novog Sada. U prostoru iza crkve nastavlja se Katolička porta, sa zgradom crkvene opštine, Plebanijom, izgrađenom 1809. godine, kao i palatom Vatikan i Kulturnim centrom Novog Sada.