Sopoćani

Manastir Sopoćani, kao deo celine Stari Ras sa Đurđevim Stupovima, prvi je srpski lokalitet koji je uvršten na UNESCO-vu listu svetske kulturne baštine. Izgrađen je na izvoru reke Raške u “Dolini kraljeva”, na 15 km udaljenosti od Novog Pazara. „Dolina kraljeva“ poznata je i po nazivu „Dolina jorgovana“, zbog neobične priče o Kralju Urošu I koji je u znak dobrodošlice svojoj budućoj nevesti, francuskoj princezi Jeleni Anžujskoj, naredio da se celom dolinom Ibra, od Raške do Kraljeva, posade sve poznate vrste jorgovana.

Svetsku slavu i status jednog od najznačajnijih srpskih kulturnih spomenika Sopoćanima su donele freske koje su pravo su remek – delo vizantijske umetnosti. Oslikali su ih najbolji carigradski freskopisci, stari majstori iz tadašnje kulturne prestonice celog sveta. „Uspenje Bogorodice“, kao najimpozantnija freska manastira, ističe se među ostalim remek-delima ovog manastira.

Manastir Sopoćani izgrađen je 1260. godine kao grobna crkva kralja Uroša I Nemanjića, a proširen sredinom XIV veka od Dušana Silnog, prvog srpskog cara. Smatra se jednim od najvrednijih srpskih srednjovekovnih manastira, građenim u raškom graditeljskom stilu sa primetnim romaničkim uticajem, što je doprinelo da Sopoćani budu uvršteni i na „Put kulture Transromanika“ – put kulture koji spaja evropsko nasleđe romaničkog perioda Evrope.