Srpska pravoslavna crkva Svetog Đorđa

Na samom ulazu u Pašićevu ulicu, pored Vladičinog dvora, nalazi se Saborna crkva Svetog Đorđa. Saborna crkva građena je najverovatnije 1734. godine, od kamena i opeke. Prvobitni izgled nije u potpunosti sačuvan, te je obnavljana u periodu od 1851. do 1853, nakon stradanja u Buni 1849. Po projektu graditelja iz Budimpešte, Gustava Šaibe, podignut je nov toranj i na brodu crkve otvorena dva nova prozora. Vremenom je crkva oronula, pa se 1902. godine obnavlja po projektu Mihajla Harminca, arhitekte i preduzimača iz Budimpešte. U drugoj obnovi, hram je dobio u enterijeru nov mobilijar, zidne kompozicije koje je naslikao Stevan Aleksić i ikonostas čiju je drvenu, rezbarenu konstrukciju uradila radionica „Retej i Benadek” iz Budimpešte. Impozantan ikonostas sa 33 ikone, istorijske slike iznad obe pevnice i dve velike ikone na tronovima dela su Paje Jovanovića.

Za najstariji javni spomenik u Novom Sadu smatra se pravoslavni krst, Bogojavljenski krst, od ružičastog mermera koji se nalazi u porti. To je primer klasicističke skulpture austrijske varijante Luja XVI na ovim prostorima, iz druge polovine XVIII veka. Prvo je bio na uglu Magazinskog i Lebarskog sokaka, Zmaj Jovine i Miletićeve ulice – kod nekadašnjeg zdenca Save Vukovića, vrlo dekorativnog bunara na tadašnjoj pijaci. Ovaj krst obnovila je 1867. godine dobrotvorka Marija Trandafil, a odatle je kasnije sklonjen pred Vladičanski dvor. To je bilo 1910. godine, kada je kroz ovu ulicu uvedena tramvajska pruga. U porti Saborne crkve nalazi se od 1957. godine.